Πόσοι από εμάς δεν έχουμε δραπέτευση με φίλους και γνωστούς, για λίγες ανέμελες στιγμές πίνοντας τον αγαπημένο μας frappe. Μία συνήθεια που μπήκε στη ζωή μας εντελώς τυχαία και συγκεκριμένα το μακρινό μας 1957.
Σε μία παρουσίαση στη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, ο υπάλληλος τότε Δημήτρης Βακόνδιος προσπαθώντας να φτιάξει έναν καφέ χωρίς να έχει ζεστό νερού (είχε ξεμείνει από ζεστό νερό) δημιούργησε τον γνωστό σε εμάς σήμερα ελληνικό φραπέ.
Frappe σημαίνει ανακατεμένος ή χτυπημένος, πίνεται κρύος, μέτριος-γλυκός-σκέτος ανάλογα τη ζάχαρη που επιθυμούμε όπως επίσης με ή χωρίς γάλα. Μη σας μπερδεύει ο Γαλλικός frappe γιατί εκείνος ανακατεύεται μεν σε σέικερ αλλά δεν έχει να κάνει με καφέ αλλά με το ανακάτεμα φρούτων ή γάλατος.
Οπότε η μοναδικότητα του είναι εκείνη που κράτησε στην πάροδο των χρόνων και μπήκε στην καθημερινότητα και στις καρδιές όλων μας.
Άρα την επόμενη φορά που θα βρεθούμε με καλή παρέα για έναν φραπέ (φραπεδιά), ας αναρωτηθούμε πως : '' τα λάθη κάποιων μερικές φορές, μπορούν να γίνουν μία αγαπημένη συνήθεια για όλους μας ''.
